Hayatımda Neler Değişti?

Haziran 2019’da mezuniyetimden 3 gün sonra ilk kurumsal iş görüşmeme gittim. İK mülakatı ve grup mülakatını geçtikten sonra işe başladım. İlk haftalar heyecandan bir şeyler anlamasam da aslında hayatımda bir şeyler büyük ölçüde değişmişti. Kendime günde defalarca öğüt verir olmuştum.

Okul tamamen bitmişti ve artık bir öğrenci kimliğim yoktu. Arkadaşlarım ‘iş arkadaşı’ olmuştu. İşim, okul zamanı çalıştığım işlerdeki gibi esnek saatlere sahip değildi. Ben de düşündüklerimi, yaşadıklarımı, gözlemlediklerimi, diğer şirketlerde çalışan arkadaşlarımı da dinleyerek ‘okuldan sonra iş hayatım’ başlığında not almaya başladım. İlk tanıyışlar çok değerlidir. İçinde birkaç öğüt taşıyan bu yazım aynı zamanda benim ileride hep geri dönüp okuyacağım bir rehberim olacak.

1.Çalışma Saatleri

İşe başladığımda ilk afalladığım konu bu oldu.

Mesai saatlerinin Türkiye’nin yasal sınırları içinde olduğu hafta içi 9.00–18.30 arası çalışılan bir şirkette tıpkı diğer insanlar gibi çalışıyordum fakat süre çok uzun geliyordu. Açıkçası çok telaşlandım. Aklımda şu soru vardı: “Acaba bu sisteme ayak uyduramayacak mıyım?’’ Burada başvuracağım nokta tecrübeydi. Öyle değil mi, insanlar yıllardır çalışıyordu. Başladım etrafımdakilere kaç yıldır çalışıyorsunuz diye sormaya. 5 yıl, 10 yıl 15 yıl… Uzayıp gidiyordu.

Bu noktada önemli olanın işi sevmek olduğunu bir kez daha anladım. İşi sevince aslında zaman da pek anlaşılmıyordu. Daha önemlisi şirkette geçirilen bu sürede kayda değer şeyler ortaya çıkarmaktı. Önce gece kuşu olan kendimin uyku düzenini ayarladım. Sabahları daha dinç ve daha planlı olmaya özen gösterdim. Böylelikle sıkılacak vakit bırakmadım. Çalışma saatlerine alışmam tam 3 haftamı aldı fakat alıştım.

2. Maaş Düzeni

İbn-i Haldun “İnsan, alışkanlıklarının çocuğudur.” demiştir.

Üniversitede çalışırken paramı haliyle parça parça kazanırdım. Ayın 8’inde bursum yatardı. Özel derslerimden sürekli olanlarının biri ay sonunda, diğeri haftanın sonunda, sonuncusu ise hemen ders sonunda paramı verirdi. Anlaşmalarımız böyleydi ve dolayısıyla her hafta yeni bir bütçe oluştururdum, paramı buna göre ya biriktirir ya da harcardım.

5 yıl boyunca paramın hesabını haftalık tutmaya alıştığımdan olacak, ayda bir kere maaş alıp bunu 4 haftada düzenli ve dengeli kullanma kısmını 3. Ayın başında becerebildim. Fakat hala sanki hafta içi bir yerden para gelecekmiş gibi hissediyorum :)

3. Yeni İnsanları Tanıma

Okulda en büyük problem ne olabilirdi ki? Fakat iş yerinde her şey büyük problemlere kolaylıkla dönüşebilir. “İnsan, insanın kurdudur.” Ne yazık ki bu her yerde böyledir. Okul yaşamım boyunca çok sıcakkanlı biriydim, çok da güler yüzlüydüm. Kolaylıkla arkadaş edinir, karşımdakinin “öğrenciliğini” iyi sentezlerdim. Fakat iş yaşamının en sert basamağı da karşımdaki kişiyi eskiden olduğu gibi kolaylıkla sentezleyememek oldu.

Başka şirketlerde çalışan yeni mezun arkadaşlarım da benimle aynı fikirdeler. Bulduğumuz ortak yol ise bizi yine anne-baba öğütlerine çıkarıyor: “Kimseye kolay kolay güvenme!”, “Kimseye güvenerek biri hakkında olumlu dahi olsa konuşma!”, “Herkes iyi olur sen kötü olursun.”

4. Daha Az Sesli Düşünme

Hala en beceriksiz olduğum konu bu.

Okuldayken bir yanlış veya hata varsa bunun düzeltilmesi için hem şikayet eder hem de öncülük ederdim. Şimdi ise herkesin hayat telaşesi kendine diyorum. Memnun olmadığım durumları hemen söylemek yerine daha uzun bir gözlem yapmam ve bir miktar sessiz kalmam gerektiğine karar verdim.

Daha az konuşmamız daha çok dinlememiz gerekiyor. Kimseye planlarımızdan bahsetmemeliyiz çünkü yarın bu planlar karşımıza çıkarılabilir. Kolay kolay acımamalı ve temkinli olmalıyız. Hepimiz yapabileceğimiz kadar uzun planlar yapmak zorundayız.

Yeni mezun olarak 3 aylık kurumsal yaşamımda yaşadığım farklılıklar 4 madde etrafında böyle toplandı. Önümde kaç yıl olduğuna bakmaksızın elimden geldiğince çok hayat tecrübesi toplamak istiyorum. Bakalım daha neler göreceğim, neler öğreneceğim?